Logo

Isa lang akong kandila. Isang kandilang may sindi sa aking mitsa at unti unting nauupos. Ang aking apoy ay lubhang napakalaki ngunit kapalit nito ay ang aking pagkatunaw, ang aking mga luha. Darating na lang ang panahon na mamatay ang kandila. Sunog ang mitsa at walang apoy na natitira. Hanggang doon na lang ba? Oo. Hindi. Siguro puwede nating ihulma ang natunaw na kandila at buuin ulit ang nasirang kandila. Ngunit hindi na ito magiging katulad ng nauna, hindi na.